مشرق- در گذشته مي پنداشتم ، ورزش محيط پاکي، صداقت و جوانمردي است و گمان مي کردم هر آن کس که در اين محيط قدم مي نهاد وجودش را خصلت هاي نيکو سيراب مي کند. وقتي به گذشته ها مي نگريستم، چيزهايي از پورياي ولي فقط شنيده بودم، اما درکي نداشتم که او که بود. تا اين که خود وارد عرصه ورزش شدم و رفته رفته به جرگه حرفه اي ها پيوستم. پندي گهربار از حکيم فرزانه اي که فرموده بود ورزشکاران بايد به علي(ع) اقتدا کنند را با خود زمزمه مي کردم. هر چه که جلوتر مي رفتم نااميدتر مي شدم. نااميد از اين که در اين عرصه همه چيز بود جز پاکي و صداقت و جوانمردي. نا اميد از يافتن ورزشکاري که به راستي به علي(ع) اقتدا کند. هر چه بود نيرنگ بود و تزوير، هدف فقط مقام بود و قهرماني و رسيدن به پول، به هر قيمت، حتي به زور دوپينگ.
دريافتم که اينجا از علي(ع) اثري نيست، راه را اشتباه آمديم، اين ره به ترکستان است.
دوباره تاريخ را مرور کردم و باز هم رسيدم به پوريا، اين بار با تاملي عميق تر به ماجرا نگريستم، آنجا که پوريا به مادر پهلوان خارجي برخورد و شاهد بود که مادر دستان خود را به آسمان بلند کرده و براي فرزند تمناي پيروزي و سرافرازي مي کرد. وصبح روز بعد پوريا دعاي مادر را استجابت و حضرت حق را خشنود ساخت. عجب تقوايي، چه شرم و حيايي از معبود خود داشت. از شاگرد مکتب علي(ع) جز اين انتظاري نبود.
ورزش يعني ورزيدگي، پوريا فطرتي ورزيده داشت، و آن جا که پيام آور رحمت(ص) فرمود: قويتر کسي است که بتواند بر هواي نفس خود غلبه کند، پوريا قهرمان نبرد با شيطان بود. او قهرماني را در غلبه بر هواي نفس مي دانست و الا پيروزي بر حريف گذرا است.
اگر ورزش يعني ورزيدگي، اين بدلي که امروز همگان آن را ورزش مي خوانند، هر چيزي است جز ورزش و ورزيدگي. از ورزيدگي روح و فطرت در آن اثري نمي توان يافت. در واقع چيزي نيست جز صنعت. و به مانند کارخانه خط توليدي دارد که به ناچار بايد بازدهي مطلوب داشته باشد و بازدهي آن چيزي نيست جز پول. ورزشکاران(صنعتگران) در آن به بکام اقتدا مي کنند. دواي درد همه شهرت و ثروت است. بازي جوانمردانه حقه و نيرنگ است و دروغي بيش نيست چون جوانمردي نيست.
ورزش مدرن بازي خطرناکي است که غرب در جهان به راه انداخته و همگان را به خود سرگرم و مسحور کرده و ما را هم به دام خود گرفتار ساخته که در آن فقط قهرماني ارزش است و پهلواني ملاک نيست.
ورزشي که تحمل دفاع از مظلوم را ندارد و ما هم در آن جرات دفاع از ارزش ها را به خود نمي دهيم بحرين و يمن بهانه است. قهرماني در ورزشي که در آن ايمان و تقوا نباشد فاني است. ورزشي که در آن نتوان حق مظلوم را ستاند کذا است. دردآورتر اين که در اين ورزش تماشاگرانش را که قصد همدردي با مظلوم را دارند دستگير و توبيخ مي کنند و آن هم به دست خودي.
امروزه ارزش هاي پوچ غربي در قالب ورزش مدرن به همه جا رسوخ کرده است و طرفداران آن همانند پيروان اديان، آن را ستايش و پرستش مي کنند و تن دادن به آن ايمان و باورهايمان را کند و ارزش هاي الهي را ساقط مي کند. بايد دوباره به علي(ع) اقتدا کنيم و پورياها را احيا کنيم.
